Dans, of: de Voordelen van Geluk

In 2016 waren 8 miljoen Colombianen slachtoffer van het gewapend conflict (waarvan 220.000 er daadwerkelijk door stierven). Dat wil zeggen dat één op zes Colombianen op één of andere manier getekend is door de oorlog en het geweld.

Colombia stond in 2017 ook geboekstaafd als 12^de gevaarlijkste land ter wereld. Qua arbeidsrechten is Colombia is één van de gevaarlijkste landen voor vakbonden en werknemersorganisaties. 

Met haar 146^ste plaats (op 166 landen) bengelt het in de ongunstige regionen van de Global Peace Index, tussen minder mooie eendjes als Palestinië, Noord-Korea en Burundi. Ook op het hellende vlak van gelijkheid is het een sisser: Colombia is het 7^de ongelijkste land ter wereld, en het 2^de ongelijkste (enkel Honduras - ‘Dat Helse Honduras’- klopt hen nog net aan de meet) in Latijns-Amerika.

In 2016 bleek uit een onafhankelijke internationale studie van het Zwitserse WIN/Gallup die die dingen jaarlijks meet, dat Colombia het gelukkigste land ter wereld was.

Excusez-moi?

In 2016 bleek uit een onafhankelijke internationale studie van het Zwitserse WIN/Gallup dat Colombia het gelukkigste land ter wereld was.

Ho maar. Hoe...? Wacht. Eens. Héél. Even.

Wenkbrauwen fronsen zich. Hooow maar.

Het begint ergens te donderen. Verpulverd door de hevige regenval breekt de klomp en de knikkers verdrinken in de stront. Waardoor Petrus niet hoort dat ergens in de verte een haan een eerste maal begint te kraaien

Kàn toch niet. Deze combinatie. Zo gelukkig en zo veel mierda. Kan niet bestaan. Hoe bestaat het?

De logica krabt zich in de haren. Du jamais vu.

En toch is het zo. Welkom bij het 8^ste wereldwonder. Na Chichen Itza, Machu Picchu en Cristo Redentor, het 4^de van de Latino’s: Het Colombiaanse Geluk.

Het Colombiaanse Geluk

‘Laat ze maar dansen en doen’, mokte mijn grootmoeder zaliger indertijd met een verveelde knik tegen de dagelijkse chaos die vanuit het Zuiden haar TV-journaal bereikte.

En gelijk had ze. Dat is exact wat ze in Colombia doen: dansen.

In broeierige nachten aan de Caraiben dansen vrolijke, plakkerige lijven, samengesmolten op het opzwepende geroffel van de tambores die de zwoele lucht vullen met Cumbia of Champetea. Aan de Pacifische kust: ontblootte mannenborsten en korte vrouwenbroekjes, zwart en zwetend, schuddend op Salsa-Choque, ras tas tas.

Meer het binnenland in, begeleid door de klagende, volkse accordeon van de Vallenato: samenvouwen koppels van middenbare leeftijd met bier en kapotte knieën die met gesloten ogen stilstaand lijken te dansen, of dansend lijken stil te staan, of iets tussen de twee in, vol heimwee naar iets wat waarschijnlijk nooit geweest is.

De hertrouwde bedrijfsleider met witte tanden, honden en een jeep in Bogota die ’s avonds tango danst in een penthouse in de Zona T, waarbij hij haar in zijn stevige armen legt en zij hem met smachtende, vuurrode lippen aankijkt terwijl hun privé-leerkracht goedkeurend van haar wijnglas nipt.

De verlegen tiener met indiaanse trekken, in lange, vierkanten hemdsmouwen op het lokale schoolfeest in een klein gehucht in de Andes, steeds soepeler naarmate de salsa vordert, naarmate het mooie onbekende meisje (dat hij met steeds meer overgave in het rond trekt) naar hem glimlacht. Terwijl hij de dreigende alfablik van enkele oudere jongens met oorbellen en arme tatouages uit zijn ooghoek probeert te verdringen.

Houterige gringo’s op een terras in Medellin, lachend aangemaand hun gène te verliezen, zich tot algehele hillariteit werpend op de groteske, coopulerende bewegingen van reggaeton.

Het kleutertje met afro-vlechtjes in schooluniform, net van de bus gesprongen: ze passeert langs een luidruchtig raam en kan haar ritmische voortspringende pasjes gedurende 5 prachtige seconden onmogelijk tegenhouden.

Dansen wordt er gedaan in Colombia. In alle betekenissen van het woord. Maar vooral in deze: Niet Stilstaan.

Niet Stilstaan

In Colombia wordt er niet stilgestaan. Het gelukkigste land ter wereld danst zich door de dagen.

Ik heb er al een poosje over zitten nadenken. Ik denk dat er een link is tussen geluksgevoelens en dansen: ze gaan hand in hand, in Colombia.

We zouden kunnen bedenken dat dansen een uiting is van dat geluk. Of misschien is “prettigheid” een betere term.

Dus: Geluk/Prettigheidà Dans

Maar misschien is het in Colombia net omgekeerd.

Dansà Prettigheid/Geluk

Misschien wordt er in Colombia door te dansen geluk opgewekt. Dat de dansende lichamen vanuit het hele land, vanop de stranden, de bergen, vanuit de wouden, de steden, in de tropische regen, in de blakke zon, de koude mist, zwart, geel, wit, in alle kleuren, in alle kleren, in alle stijlen, in alle houdingen, in alle armen, dik, dun, arm, rijk, Indiaans, Afrikaans, Spaans, geluk wordt opgewekt.

Als de generatoren van een immense machine omhoogreikend, waardoor stoom ontstaat.

Een mooi beeld, toch?

Dat dansen en het navenante geluk in Colombia niet zozeer een gevolg van een aangename tijd op aarde is, of de expressie van een prettig leven onder de zon.

Niet in een land met 8 miljoen slachtoffers, waar het minimumloon 243 euro per maand is, waar 1/3 personen onder de armoedegrens leeft.

Maar dat dansen en de navenante prettigheid een overlevingsmechanisme is. Een weloverwogen keuze. Het zorgt ervoor dat je niet hoeft te blijven stilstaan. 

Het maakt dat je kan opstaan om 4 u ‘s ochtends om je broze knoken doorheen de verkeersopstoppingen naar je feodale job aan de overkant van Bogota te begeven. Je zou kunnen klagen, je zou moeten klagen, maar je mag niet klagen want in Venezuela is het nog slechter, God is barmhartig en je kleinkind nog steeds kerngezond.

Dus: Dansen/geluk/prettigheid à niet stilstaan/overleven

Een ex-klasgenoot van me vertelde me dat zijn grootmoeder altijd antwoordde met “Jodido, pero bien” (Klote, maar goed) als men haar vroeg hoe het met haar ging.

En dat dansen, o dat gelukzalige dansen, zorgt ervoor, op macroniveau, dat Colombiaanse machine niet stilvalt. Maar het macroniveau is een ander thema. Dat behandel ik later, nadat ik er nog wat meer heb over nagedacht.

De titel zal alleszins zijn: “Laat ons een pretpark maken van het landhuis van de grootste Narco Maffiabaas ter wereld”. 

Tot dan.