Het reizen, in de zin van rondtrekken en nieuwe uitheemse ervaringen scoren, zit er voor mij zo goed als op (nog wat lummelen in Lima niet nagesproken) en het lijkt me dan ook geen slecht moment om enkele bevindingen ten aanzien van de Levensvorm Reizen in kaart te brengen.
Al zou het gelogen zijn te stellen dat iemand me hier ook expliciet om vraagt.
We zouden samen met Wittgenstein urenlang kunnen discussiëren over de term reizen, wat die inhoudt en of de epische proporties die het in dit postmoderne en geglobaliseerde tijdperk toegemeten krijgt (alsof het een hogere, belangrijkere vorm van zijn is, alsof het je dieper bij de (de!) waarheid brengt, alsof het je hoe dan ook- en wel tot in je diepste poriën verrijkt), (nog) steek houden.
Maar deze heikele kelk zullen we vanavond grotendeels rustig aan ons laten voorbij gaan, dit wegens het geselen van andere katten.
Echter, wat mij betreft: slachten dat gouden kalf, begraven die heilige graal. Reizen, we moeten er niet te veel over weglullen, is eigenlijk onverantwoord simpel. Je stapt in een vliegtuig en komt, wegens de wet van oorzaak en gevolg, logischerwijze in een nieuwe omgeving terecht. Die is enerzijds anders en onbekend, maar anderzijds ook niet zo onbekend want er blijken evengoed Mc Donalds en lesbiennes te zijn, je kan er evengoed pizza's vreten of Champions League voetbalwedstrijden bekijken. Allemaal een doodlogisch gevolg van de globalisering en het feit dat je mits wat geld en een gunstig paspoort op 24 uur zo ongeveer overal ter wereld kan zijn.
Over geld gesproken: dat blijkt plots veel meer waard dan thuis waardoor je plots veel meer spullen en dus ook comfort kan kopen, hetgeen de epiek van reizen nog verder doet afbrokkelen. Verder is sinds het digitale tijdperk ook iedereen bereikbaar, waar je maar wil, wanneer je maar wil, dus dat betekent vaak ook vanuit een godvergeten pampa met een onuitspreekbare naam aan de andere kant van de bol, van waaruit je doodleuk met je moeder een eind weg kan kletsen over de inheemse eetgewoonten, je je vriend-de-dokter kan consulteren over een verdachte zwelling op je kuit (mja, misschien inderdaad gewoon muggen) en met je broer instant moppen met nuancerende smileys kan maken. Tenzij je de puritein gaat uithangen (niet doen!) is het onthemende aspect van reizen sinds een poosje dus ook al lelijk naar de vissen.
En tenslotte besef je, hangend in die luxueuze zetel, een muisklik verwijderd van vele mogelijkheden en omringd door mogelijk iedereen, dat je ook nog eens op elk moment weer weg kan, of verder kan, of stomweg terug kan, terug naar je nest. En dat je hiervoor geen propvolle, half-kapseizende Somalische boot in moet, of een Texaanse dorre woestijn met schietgrage rednecks door moet, of een kolkende rivier of een muur met glasscherven over moet. Niets daarvan, want je hebt een gouden paspoort.
Dus, vandaar de stelling dat over reizen wat mij betreft niet teveel weggeluld worden.
In het beste geval verruimt het je blik een beetje, relativeert het enige zaken, maar dat kan evengoed gezegd worden van het verzorgen van je demente grootmoeder, caloriearme pudding met bosvruchten klaarmaken voor je dansclub of de godganse dag het voortplantingsgedrag van rode mieren in een aquarium bestuderen.
Het gevolg van een open mind behoort, volgens mij, uiteraard volgens mij, dus allerminst tot het alleenrecht van reizen.
Bovendien kom je in elk hostel ook dezelfde types tegen.
En hoewel ik weet dat je niet mag generaliseren (ook niet elke nazi was een slecht mens, weet je wel) zal ik in wat volgt deze sofistische semi-wijsheid even op Siberische wijze aan m'n laars lappen (we mogen het generaliseren ook niet veralgemenen) en eens lekker ongenuanceerd weg generaliseren, waarbij ik slechts hopen kan dat ik niet bruuskeer
Het onderwerp van de karikatuur is de reiziger, die epische figuur die op een dieper, een juister niveau (haha) leeft en wéét waar het om draait.
Dit ten bate van de gemeenschap, en voor zij die er helaas niet bij konden zijn.
De reiziger in 17 prachtige prototypes
1) de kerel die denkt dat het een origineel idee is om zijn baard te laten staan gedurende zijn trip
Blind voor enige zelfreflectie, aldus geen oog hebbend voor het niet bijster originele aspect van het idee, flirtend met potsierlijkheid. Drager van een zonnebril en een Engels accent dat zich ondanks verwoede integrerende pogingen niet laat verhullen.
2) het ontgoochelde Franse koppel
Praten enkel met elkaar. Vaak in een kille pruillipsfeer waarbij de houterige man in hemd met korte mouwen de schuld voor de koude douche van zijn verbitterde princesse voor de goede vrede ridderlijk maar met bange ogen op zich lijkt te willen nemen, tu saix, over een kleine week zijn ze alweer in Parijs.
3) het lesbische Hollandse koppel
Praten ook eerder met elkaar, dit wegens een wantrouwen in de algehele mensheid. Elke blik wordt geïnterpreteerd op de Schaal van Kritiek en mannen zijn sowieso te mijden.
4) de gast op blote voeten
Immer minzaam glimlachend, oprecht menend dat aarde en aarding twee zijden van dezelfde medaille (Der puurheid? Der waarheid? Joost mag het weten) zijn. Zal net wanneer je moe begint te worden en even niet op je hoede bent, hierover armbreed beginnen uitweiden, je op je schouder kloppen, je broeder noemen, hierbij de wankele theorieën en groteske symbolen niet schuwend. Oppassen met bijvragen.
5) het zotte meisje
Toont je zonder gène haar kersverse piercing op een indiscrete plaats zonder dat je daarvoor echt vragende partij was. Draagt 1 esthetisch onverantwoorde rastavlecht die vloekt met de rest van haar kapsel en gaat doorgaans gehuld in lange gewaden. Doorloopt de vier seizoenen der emoties in een tijdspanne van enkele uren. Zal op onbetamelijke momenten een hysterisch gilletje slaken, je meteen bij aankomst al een louche bijnaam geven en al vanaf de vroege namiddag met glazige ogen nippen aan een glas rum, zichzelf overtuigend dat het oké is zo, dat het beter is zo.
6) het vuile meisje
Less is more, dus hoe minder er gedoucht moet worden, hoe minder kleren er meegezeuld moeten worden, hoe beter. Hoe puurder ook, hoe echter. Zal heel vaak een zin beginnen met "wij in het westen".
7) de Hollander op de motto door Latijns-Amerika
Met een zweem van avontuurlijkheid en het geld van zijn bedrijfsbonussen Che Guevara achterna, technische termen spuiend waarvan hij weet dat de anderen ze niet kennen, en hieraan een superieur gevoel ontlenend.
(als metafoor val ik hier half onder)
8) de Duitser die liever niet voor onaangename verassingen wil komen te staan
Zal elke gelegenheid te baat nemen om de reisgids er nog eens op na te slaan, zal twee maal bij jou naar het exacte tijdstip van de ophaaltaxi informeren en zal indien deze niet meteen opdaagt, dit op culturele flessen trekken, hierbij veelbetekenend met de ogen rollend, ervan uitgaand dat je hem gelijk geeft, moet geven.
9) de Australiër die schreeuwt als hij praat en dit niet doorheeft
Hierbij te pas en te onpas het predicaat fucking gebruikend, recht evenredig met de tot zich genomen hoeveelheid alcohol.
10) de stille jongen die een geschreven dagboek en aantekeningen bijhoudt
Met sluik haar, dat half voor zijn ogen hangt, en als je vraagt wat hij daar zo zit te doen in een hoekje, even kucht en zijn zin met "Wel euh..." of "Oh euh..." begint.
(ik val hier half onder)
11) de losgeslagen Israëli's
Net vrijgelaten na een jaar het heilige land beschermd te hebben tegen een vijandige wereld, nog propvol adrenaline maar plots geconfronteerd met het ontbreken van discipline of regels, en dat alles in een spotgoedkoop land. Al blijft waakzaamheid geboden en iedereen verdacht, maar daar wordt niet meer om gemaald, dat hoort erbij, dat is nooit anders geweest.
12) de Amerikaanse yuppie die een huis bezit in het land van herkomst
Brengt de helft van zijn dag door met het bellen naar andere yuppie-vrienden vanaf het laatste model van zijn I-phone, belt hen actief op, heeft het vooral over geld, surfen en doing pretty well.
13) de man die al te lang aan het reizen is
Maak je niets meer wijs. Zal zeker niet als eerste beginnen babbelen, heeft er intussen geen moeite meer mee om het slechtste te vermoeden van de inheemse bevolking, die hem, van zodra hij zich inschikkelijk toont, in het zak zal zetten. Slaapt al lang niet meer in dormitoriums. Lijkt naar huis te willen, maar om één of andere reden zit dit er niet in.
14) de man met dure fleece en lelijke sandalen
Zal beamen dat het zeker niet goedkoop is zo'n fleece, dat niet, maar je vol vuur wijzen op het feit dat het je wel lekker warm houdt, zelfs tot min veertig, iets wat van die Ecuadoraanse rommel hier niet gezegd kan worden. Hierop zal je het lef ontberen op te werpen dat het geen min veertig wordt op de vulkaan in kwestie. Zal het daarna triomfantelijk hebben over de korting die hij via zijn neef wist te verkrijgen op de jack. De sandalen zijn boven elke discussie verheven.
15) de vrouw van middelbare leeftijd op zoek naar zichzelf
Zal gedesillusioneerde zuchten slaken van zodra ze zich op Facebook aanmeldt en draagt een veelkleurig gehaakte rugzak vanuit de lokale santenkraam. Wordt enthousiast van zodra je de zinsnede "ik wil" bovenhaalt, vooral als je de ik wat benadrukt, als blijk van zelfbeschikking, het heft hup in eigen handen, en zal je hierbij toeknikken alsof ze je op een heel diep niveau helemaal begrijpt, ze zal het ook zo zeggen, ik begrijp je, iets waarvan je niet weet of het je angst dan wel sympathie moet inboezemen.
16) de kerel die het niet erg vindt om zijn T-shirt uit te doen
Dit niet alleen om zijn torso maar ook zijn vele tattoos te onthullen, waarvan 1 een Chinees teken behept dat "moeilijk vertaalbaar is, maar bij ons ongeveer zou neerkomen op het woord wijsheid".
17) de Argentijnse hippies
Te herkennen aan hun zeer lange haar dat langs overal (dus ook de oksels) uitpuilt, munten omdraaiend, macramébandjes knopend, kettingen van energievolle schelpen en oorbellen van helende stenen verkopend op/aan de straatstenen om zo de volgende dag te kunnen voortreizen en hun doktersdiploma nog even te vergeten, de schaamte voorbij, onderwijl ritmisch begeleid door het eentonige getokkel van de hiertoe speciaal vrijgestelde in de verte turende en marihuana wegpaffende muzikant, die na een stonde het lef zal hebben om met de hoed rond te gaan bij de hoofdschuddende locals.
18) de ket die denkt onder geen enkele van bovenstaande categorieën te vallen - of toch niet volledig
(hier val ik volledig onder)
Enzovoort enzovoort en zo voort. En. Zo. Voort.
PS: Allemaal niet waar hoor.
Heb ik kerstman/Papa Noel gespeeld voor een 20-tal vijfjarigen die afstuderen van de Jardin San Gabriel, alsook voor hun ouders, die stevig bleven wegkieken. Ze waren zo trots en de stemmig was zo vrolijk dat ik besloot aan niemand te communiceren dat ik amper kon ademen door de minuscule ooggaten, dat ik zweette als een otter, dat ik plekken begon te krijgen op onbetamelijke plaatsen en dat een pasgeboren Jezus dit nooit zo gewild kon hebben. 
- Groep A: Zij die in hun alledaagse outfit, sjofel en vuil, gekleed zoals altijd (op school, op straat, in bed,..) al vanaf het prille begin van de hyperactieve partij waren, rondhossend en graaiend naar koekjes en ballonnen, dezelfde dagelijkse ratrace met geld noch energie voor enige chique of protocol
Ben ik met Rocio voor haar verjaardag schoenen gaan kopen op de lokale santenmarkt. Omdat ze de verkoopster ontroerde gaf die haar 1 paar roze extra gratis. Rocio woont samen met haar ouders en 4 broers en zussen in het blauwe huisje naast de school, het hutje dat we enkele jaren geleden bijeengetimmerd hebben, soms een tikkeltje bric-a-brac, want van huizen bouwen hadden we niet teveel kaas gegeten. Maar kijk, het staat er nog, en doet dus dienst voor een ganse familie, die wegens financiële mierda nergens anders terecht kon. Het moet vernederend zijn, om bij de gratie van de directie in een school te wonen, en andere kinderen vanuit je sleutelgat in je tuin zien spelen en te beseffen dat het je tuin niet is, ja, dat moet vernederend zijn.
